Txokolate lapurretan (eu)

Izena/k	Txokolate lapurretan
Tokia	Plaza Barria
Materiala	Ez da behar
Adina	4 urtetik aurrera
Partaideak	5 eta 10 arte

Jolas hau Plaza Berrian egiten da, harrizko zoruak duen forma erabiliz. Hiru esparru bereizten dira: erdiko borobila (gris argia), harlosa luzeak (beige) eta ibaiko harriz egindako alde triangularrak (gris).

Plaza Barria airetik, Txokolate lapurretan jolaseko hiru esparruak bereizita

Hasiera

Ume talde batean inork txokolate lapurretan oihu egiterakoan, zeuden tokian zeudela, denak korrika Plaza Barrira hasiko ziren, erdiko borobilera hain zuzen. Azkena heltzen zena lehen jokaldiaren paga izaten zen.

Orduan, paga erdiko borobilean geratzen zen, eta gainontzekoak beren esparrutara joaten ziren, alde triangularretara, alegia.

Arauak

Pagak libre direnak harrapatu behar ditu; harrapatzeko nahikoa da ikutzearekin.

Baina pagak bere esparruak errespetatu behar ditu: erdiko borobila zein harlosa luzeak. Bertatik mugitu behar du, eta ezin du ibaiko harriz egindako aldetan bi oinak batera jarri, beti harlosa bat oin batekin ikutu behar du.

Libreek, berriz, erdiko borobiletik zein ibaiko harriz egindako triangeluetatik ibili beharko dute. Ezin dute harlosarik zapaldu, baina bai salto egin gainetik. Erdiko borobiletik edo harlosa zabaletatik pasatzen diren bakoitzean "Txokolate lapurretan!" oihu egin beharko dute, paga jakinaren gainean jartzeko. Inoiz ezin dute plazatik irten, ezta iturrira igo.

Pagak libre bat harrapatzen duenean, harrapatua bigarren paga bihurtzen da. Eta halaxe denak harrapatuak izan arte.

Inoiz libre batek harlosaren bat zapaltzen badu, edo "Txokolate lapurretan!" oihu egitea ahazten bazaio, harrapatuta dago eta paga izatera pasatzen da.

Bukaera

Libre dauden partaide guztiak harrapatzen direnean, jolasa amaitu egiten da.

Jolasa berriz hasteko, lehen harrapatua paga berria izango da.

Taktikak

Libre daudenei komeni zaie beti korrika eta saltoka ibiltzea, pagak ez harrapatzeko.

Hiru edo lau paga izan eta gero, errazagoa zen libreak harrapatzea: bi triangeluaren harlosetan geratzen ziren, barrukokak hanka ez egiteko, eta gainontzekoak lurrean etzanda jartzen ziren libreak ikutzeko; beti oin bat harlosetan, noski.