Torlojugintza. Produktuak (eu)
- Torlojugintza sarrera orokorrera joateko, sakatu hemen
Jatorrizko produktuak
Torlojugintzaren oinarrizko hiru piezak torlojua, azkoina eta zirrindola dira.
Torlojua[1] piezak lotzeko erabiltzen den osagai mekanikoa da, lepo edo zuztar baten inguruan hari helikoidala duena.
Bi pieza lotzeko torlojua bigarren piezan lot daiteke. Baina lotzeko piezak dituenean, atzetik azkoin[2] batez finkatzen da.
Bukatzeko, lotutako piezak egonkortzeko edota torlojua ez askatzeko, askoran zirrindolak[3] erabiltzen dira. hiru pieza mota datoz burura: torlojuak, azkoinak eta zirrindolak.
(handiago ikusteko, sakatu gainean)
Torlojuak
T. Oruesagasti
Azkoinak
Urrestarazu M.
Zirrindolak
E. Laga
Ezaugarriak
Kopuruak
Piezak kopuru handitan ekoizten dira: erlo ertainetan, handitan edo oso handitan.
Beraz, kosteak murriztekometa irabaziak bermatzeko prozesoak ondo doituta egon behar dira: ekoizpen sistema automatikoak, operazio kopuru txikia... Teknologia kostearekin lotuta dago.
Formak
Orokorrean piezak luzeak izaten dira (torlojuak), zapalak (azkoinak) eta oso zapalak (zirrindolak).
Nagusiki ardatz simetria duten piezak dira (simetria honen barruan buru hexagonalak eta hariak sar daitezke).
Forma nagusi honi, askotan, ebaketak, txaflanak... gehitzen zaizkio.
Tamainak
Torlojuak oso txikiak izan daitezke, eta oso handiak ere.
Zenbat eta handiagoak, ekoizpen erloak txikiagoak dira.
Materiala
Gehienetan pieza metalikoak izaten dira: burnia, altzairua, altzairu herdoilgaitza... baita letoia, brontzea, aluminioa... moduko materialak ere. Eta inoiz plastiko bereziak ere erabiltzen dira.
Material hauetako batzuk (letoia, brontzea, aluminioa, kobrea...) ezaugarri berezia dute: garestiak direnez, mekanizatzen direnean sobratutako txirbila jasotzen da gero saltzeko. Ondorioz, prozesuen kalkulu ekonomikoetan mekanizatuek kostu negatiboak dituzte, "dirua ematen dute". Honi buruz Plaentxiako tornilleruaren istoria sortu zen.
Merkatua
Hasiera batean, torlojugintza produktu ia denak estandarrak ziren. Baina XX mende azken hogetamar urteetan autogintza merkatua asko garatu zen. Merkatu honek torloju bereziak erabiltzen ditu, eta kasu bakoitzean prozesua (eta utilajea) asmatu behar da goitik behera.
Asmatutako prozesu berri hauek oso doiak izan behar dira: alde batetik kalitate oso altua bermatu behar delako, eta bestetik pieza bakoitzeko etekin ekonomikoak marjinak oso estuak direlako.
Produktu berriak
Autogintza merkatuan sartuta, balio erantsi handiagoren bila torlojugileek beste pieza mota batzuei ekin diete teknologia berberak erabiliz, nahiz eta askotan torlojuak ez izan.
Bide honetan, pieza berri hauek ardatz simetria gero eta txikiago dute.