Armagintza gremioak (eu)

Son los cuatro Gremios de la Real Fábrica de Placencia hijos de padres nobles hidalgos como lo son todos los cántabros guipuzcoanos y vizcaínos. Estos son los que se constituyen a la obligación de todo género de armas de fuego que S.M. católica pide, y como tan fieles vasallos ponen puntualmente manos a la obra, cuyos armamentos están arreglados y estipulados, siendo de ellos su gobierno interior con subordinación al superior quien les dirige dando cumplimiento a sus respectivas obligaciones.

Suzko armen ekoizpena lau gremioen artean egiten zuten. Aurrena piezak prestatzen ziren:

Kainoigile gremioa kainoiak egiten arduratzen zen.
Giltzagile gremioa, berriz, giltza edo tiroa jotzeko trepeta egiten arduratzen zen.
Aparejero gremioak, azkenik, pieza guztiak kutxari lotzeko piezak egiteko ardura zuen.

Gremio bakoitzaren langileek beraien lanak Erret Lantegian aurkezten zuten, aztertzeko (garaiko kalitate kontrola).

Behin piezak onartuta, Kutxagile gremioa egurrezko kutxak lantzen arduratzen zen, eta bertan aurreko pieza guztiak muntatzen.

Maisu eta langile kopurua

Hiru momentuko datuak gordetzen dira, eta zehaztapen desberdinekin:

1756 urtean Florencio Josepf de Lamot jaunak^[1] Soraluzeko Erret Lantegien maisuak aipatu zituen, baina ez zuen argitu Soraluzekoak ziren edo Soraluzeko Erret Lantegirako lan egiten zutenak.
XVIII mende bukaeran^[2], herriz herri zehazten dira (Soraluze, Eibar, Elgoibar, Ermua, Arrasate, Durango eta Bergara).
1856 urtean Juan Cruz Fernández-ek^[3] Soraluzeko eta Eibarko kopuruak jaso zituen.

Soraluzen agertzen diren maisuak honako hauek dira:

Maisuak	(1756)	XVIII bukaera	(1856)
Kanoigileak	180	11	44
Giltzagileak	86	66	112
Aparejeroak	77	20	53
Kutxagileak	77	28	54
GUZTIRA	420	125	263

XVIII mende bukaeran Noticia del número de maestros asentistas matriculados... txostenean maisuak ez ezik, langile guztiak agertzen dira. Soraluzeko zenbakiei erreparatuz, gizon gehienak armagintzan jarduten ziren nabarmentzen da^[4].

Langileak	Soraluze	Gainontzekoak	Guztira
Kanoigileak	99	243	342
Giltzagileak	198	93	291
Aparejeroak	40	90	130
Kutxagileak	48	82	130
GUZTIRA	385	508	893

Eskualdean (Debarroan) aipatze diren maisuak, berriz, hauek dira:

Maisuak	(1756)	XVIII bukaera	(1856)
Kanoigileak	180	38	68
Giltzagileak	86	97	201
Aparejeroak	77	66	113
Kutxagileak	77	71	92
GUZTIRA	420	272	474

Erreferentziak

↑ Mapa Topographica de Plasencia. Florencio Josepf de Lamot (Madril 1756)
↑ Noticia del número de maestros asentistas matriculados... J.Ignacio Tellechea Idigorasen aipamena (Diario Vasco 1974/03/02)
↑ Apuntes para un cuadro topográfico. Juan Cruz Fernández (Madril 1856)
↑ Garai hartan Soraluzek 2000/2500 bat biztanle izango zuen, eta 400/500 familia buru. Ehun bat baserritar kenduta, gehi rentista, saltzaile, abade, garraoilari... 250/350 familia buru geratuko ziren. Eta familia bakoitzeko gizon bat baino gehiagok lan egingo zuenez, hortik armagintzan jarduten ziren 385 lagunak.

[1] Mapa Topographica de Plasencia. Florencio Josepf de Lamot (Madril 1756)

[2] Noticia del número de maestros asentistas matriculados... J.Ignacio Tellechea Idigorasen aipamena (Diario Vasco 1974/03/02)

[3] Apuntes para un cuadro topográfico. Juan Cruz Fernández (Madril 1856)

[4] Garai hartan Soraluzek 2000/2500 bat biztanle izango zuen, eta 400/500 familia buru. Ehun bat baserritar kenduta, gehi rentista, saltzaile, abade, garraoilari... 250/350 familia buru geratuko ziren. Eta familia bakoitzeko gizon bat baino gehiagok lan egingo zuenez, hortik armagintzan jarduten ziren 385 lagunak.

[1]

[2]

[3]

[4]