EAJ-PNV (1923 arte) (eu)

Euzko Alderdi Jeltzailea Bilbotik Bizkaira hedatu zen, eta handik Gipuzkoara, XX. mendearen lehen urtetan batez ere Debarroan zabaldu zela. Baziren beste taldeak: Beasain, Azkoitia, Tolosa eta Donostia, esateko.

Soraluzeko jeltzaileen lehen aipamena 1894.ekoa da. 1905. urtean Soraluzeko ordezkaria izandatu zuten. Eta lehen egoitza 1907.ean zabaldu zuten, Etxaburueta kaleko 2. zenbakian, Daniel Múgicaren gozotegiaren gainean.

Aurrekariak

Jeltzaleek Arrigorriagan egin zuten lehen ekitaldi publikoa, Euskeldun Batzokijak antolatua (1894/07/08).

Bazkari hartan 50 lagun bildu ziren, horietatik hiru gipuzkoarrak: Luis Aranguren soraluzetarra eta Debako José María Esnaola eta Atanasio Basagoiti.

1897.ko maiatzean Baserritarra astekari abertzalea sortu zuten Bilbon, urte bereko abuztuan itxi zena. Hilabete hauetan harpidedun bat izan zuen Soraluzen

1899.ean Soraluzeko jeltzaleen artean beste Aranguren agertzen da, Timoteo. Hainbat artikulu idatzi zituen Bilboko aldizkari nazionalistetan dantza lotuaren edo baltseoaren aurka, eta Soraluzen zabaltzen ari ziren ohitura lizunen jatorria zirelakoan; ostean herriko liberal batzuek jipoitu zuten, beraiek aipatu zituztelakoan. Ondorioz, Timoteo Aranguren Soraluze laga eta Ameriketara joan izan behar zuen.

1905. urtean, berriz, Soraluzeko lehen ordezkari nazionalista izendatu zuten, Ignacio Aranguren.

1906.ean jeltzaleek Gipuzkoako lehen mitin nazionalista antolatzeari ekin zioten, Azkoitian. Urriaren bukaerako nahi bazuten ere, 1907.eko martxoak 31an egin zuten. Prestaketak iragartzerakoan, "...Soraluzek… eta Gipuzkoako beste herri askok jeltzale sutsu mordoa hornituko dute" zioen aldizkariek.

Uri Buru Batzarra

Jeltzale soraluzetarren kopurua gero eta handiago zenez, herrian beren egoitza zabaltzea pentsatu zuten.

1907.eko ekainean, Engracio Aranzadi buruzagi jeltzaleak Gipuzkoan zortzi Centro Vasco zirela eta aurki beste bost zabalduko zirela idazten zuen, tartean Soraluzekoa. Urte bukaerako, Soraluzeko egoitza zabalik zegoen, beste zortzirekin batera.

Nahiz eta ordurako Gipuzkoako Buru Batzarra eratuta izan, Uri Buru Batzarrek (herrietako taldeek) gobernatzen zuten alderdia. Halaxe, 1910.ean Antzuolako batzokiaren lehendakariak inguruko batzoki eta udal batzarren lehendakariak deitu zituen uztailak 7rako, ekintzak elkarrekin antolatzeko. Eta hurrengo urtean Soraluzeko lehendakariak antzeko deialdia egin zuen. Eta azpimarratzekoak dira Soraluze eta Azkoitiako jeltzaleen arteko harreman sendoak.

1913.ean jeltzaleek lau biltzar handi egin zuten Gipuzkoan: Zumaia (ekainak 15), Elgeta (uztailak 31), Azpeitia (abuztuak 24) eta Eibar (urriak 4). Elgetakoa antolatzeko Bergaran bildu ziren Elorrio, Ermua, Eibar, Soraluze, Elgeta, Arrasate era Bergarako batzoki zein Uri batzarren ordezkariak..

1914.eko abenduak 21ean Euzko Alderdi Jeltzaleak Biltzar Nazionala egin zuen Zumarragan. Gipuzkoako bakarrik 11 ordezkari agertu ziren, tartean Soraluzekoa.

Comunión eta Aberria

Sortu zenetik Euzko Alderdi Jeltzaleak bi joera billdu ditu bere baitan. Bata independentzia zalea, eta pragmatikoa bestea, autonomista.

Azken hauek lasaitzeko, alderdiaren izena Comunión Nacionalista Vasca aldatu zuten. Baina ez zen nahikoa izan eta, 1915ean autonomistak gailendu zirenean, Engracio Aranzadi buru zutela, Luis Arana bera alderditik egotzi zuten.

Hasiera batean emaitza onak lortu zituzten (7diputatu Espainiako Kongresuan, autonomia lortzeko aukerak landu…) baina 1919.rako autonomia gero eta urrutiago zegoen. 1919/01/26an Juventudes Vascas-ekoek mitin erraldoia antolatu zuten Bilbon proiektua aurrera ateratzeko. Hurrengo bi hilabeteetan mitin maratoiari ekin zioten biru probintzietan, tartean Soraluzen.

Baina Espainiak ez zuen jarrera aldatu; are gehiago, errepresioa areagotu zen. Independentzia zaleak gero eta haserreago, 1921.etik aurrera Aberria aldizkariaren inguruan bildu ziren, Sabino Aranaren ortodoxia jarraituz: erlijioa eta foruak bai, liberalismoa eta autonomia ez.

1923.ean bi bilera deitu zituzten aberrianoek Gipuzkoako beren gotorlekuetan: bata Zarautzen eta Soraluzen bestea (bertan zegoen ‘’Mendigoizale Eldu Nai’’ izeneko elkarte aberrianoa). Soraluzeko bilerara Bergarako barrutiko Uri Batzarrak deitu zituzten, eta GBBren burukide batek zuzenduko zuen

Batzokiko jarduera

Bizitasuna

Tamaina kontutan hartuta, Euzko Alderdi Jeltzailea ondo errotuta zegoen Soraluzen. Lehen hogei urtetan (1904-1923) 139 ekitaldi antolatu zuen, urteko zazpi bat; Gipuzkoa osoan bost herri ibili ziren parean edo gainetik: Elgoibar (139), Errenteria (158), Bergara (187), Eibar (215) eta Donostia (465).

Hala ere, sasoi guztiak ez ziren berdinak. Euzkadi aldizkariaren berriemaile soraluzetarra kexu agertu zen 1921.ean: ‘’Gure jel-batzokiyan ez da gauza andirik aspaldian egiten, jokua batian eta jokua bestian, itxuraz orregaz dena amaitzen da’’.

Ekonomia

Diru aldetik Soraluzeko batzokia ondo kudeatuta egon zen. Esateko, 1920.eko lehen seihilekoan 1.200 pezeta irabazi zituen.

Martxa honek, bestea beste, 1930. hamarkadan Plaza Zaharreko Batzoki berria eraikitzea ahalbidetu zuen.

Antzerkia

Herriko jeltzaleek antzerki taldea zuten. Zaila zen euskarazko lanak topatzea, eta zeuden gutxiek oso “zuriak” ziren, ez zuten ideologiarik. Horregatik, Soraluzeko berriemaileak Euzkadi aldizkarian kexu agertzen zen lan ‘’aberkoyak eta euzkerazkuak’’ jiratzeko zailtasunez, eta halakoak idazteko eskatzen zuen.

(Argazkia: Toribio Alzagaren bisita Soraluzera)

Ikastaroak

Musika ikastaroak ere izan ziren Soraluzeko batzokian.

Prentsa

Soraluzeko batzokian euskal prentsa (jeltzalea) irakurtzen zuten: Patria, La Patria, Aberria, Euzkadi… Bertako berriemailea ere bazen, Juan Garmendia ‘’Zeleta’’.

1922. urtean ‘’Kaiku’’ sortu zuten Donostian, batez ere inguruetan irakurtzen zena. Soraluzen 5 harpidedun zituen, baina urte berean itxi zuten.

1921tik aurrera independentistak ‘’Aberria’’ren inguruan bildu ziren. Gipuzkoan ezin zen kalean erosi (Donostia, Pasaia eta Eibarren ezik), harpidetzen bidez zabaltzen zen. Soraluze ‘’aberrianoen’’ gotorlekua izanik, irakurleak bakarrik ez, berriemailea ere bezuen bertan (10 bat Gipuzkoa osoan).

Langileak eta sindikatua

XX. mende hasieran euskal sindikalismoa indarra hartzen hasi zen. Ezkerreko zein sindikatu katolikoak baziren, eta jeltzaleek ere beren ildokoak sortu zituzten, Policarpo Larrañaga abadeak lagunduta.

Soraluzen antolatu zen Solidaridad de Obreros Vascos lehen elkartea. Giroa berotzeko, 1912.eko azaroak 31an Ramon Belaustegigoitiak "Euskal Gizarte Ekintza" izeneko hitzaldia eman zuen Bergarako batzokian. Eta abenduak 9an 50 bat langilek elkartea sortu zuten, "tornulari eta antzekoek". Estatutak, berriz, 1912/12/30an onartu zituzten.

Euzko Alderdi Jeltzalea eta Solidaridad de Obreros Vascos arteko harremanak oso estuak ziren. Esateko, 1914/12/06an sindikatuak hitzaldia antolatu zuen batzokian. Eta Valerio Gardoki batzokiaren lehendakari ohia, lan istripu batean bi hanka galdu zituena, sindikatuaren lehendakaria izan zen.

Bitartean, sozialistek kanpaina egiten ari ziren elkarren babesarako elkarteak sortzeko, eta Gipuzkoarra aldizkari jeltzaletik beste horrenbeste egiteko eskatzen zuten. Horrela, 1914.ko bukaeran Zintzotasuna izeneko elkarren babesarako elkartea sortu zuten Soraluzen, gaixotasun gastuak estaltzeko. 1926.ean 92 bazkide zituen.

Soraluzeko Solidaridad de Obreros Vascos ez zen bakarra, eta 1918.ko azaroan Gipuzkoako Euskal Langileen Elkarteen Federazioa sortu zen. Soraluzekoaz gain, Eibar, Bergara, Antzuola, Zumarraga, Elgeta, Beasain, Elgoibar, Azkoitia eta Oñatikoa bildu ziren.

Eta 1920.etik aurrera beraiek ere Maiatzaren Lehena ospatzen hasi ziren. Eta hurrengo urtean Soraluzekoak, Elgoibarkoak eta Eibarkoak Arraten bildu ziren.

Gaztedia

1915.koak dira Soraluzeko gaztedi abertzalea antolatzeko lehen saiakerak, batzokiak Juventud Vascaren talde bat sortzeko asmoa iragarri zuenean, baina asmoak ez ziren gauzatu.

1919.eko hasieran Juventudes Vascas-ekoek autonomiaren aldeko mitin maratoia antolatu zuten, tartean Soraluzen. Paraleloan, Donostian Lartaun taldea sortu zuten gaztetxoak antolatzeko. Arrakasta ikusirik, urte hartan bertan Lartaun taldeak antolatu ziren hainbat herritan, tartean Soraluzen. Hurrengo urtean Euskal Gaztediaren II. Batzarra ospatu zen Bilbon, 300 bat gazte eta 30 erakunde baino gehiago bildu zirela. Soraluzeko batzokiko gazteak ere bertan egon ziren. 1923.eko hasieran Donostiako ‘’aberrianoak’’ Mendigoizale Aberri izeneko talden bildu ziren, eta Gipuzkoako antzeko taldeekin mendi txangoak egiten zituzten; Soraluzeko taldeak ‘’Mendigoizale Eldu Nai’’ zuen izena. Kalamuan egin zuten bileran Federazo berria eratu zuten, eta Soraluzeko elkartea aukeratu zuten idazkaria: ‘’Mendigoizale Eldu Nai’’.

Garaiko jeltzale batzuk

Aranguren, Luis. Jeltzaleen lehen ekitalde publikoan (Arrigorriaga 1894) parte hartutakoa.

Aranguren, Timoteo. Dantza lotuen artikulu batzuen ondorioz liberaleek jipoitua, Ameriketara alde egin izan behar zuen (1899).

Aranguren, Ignacio. Soraluzeko lehen ordezkari nazionalista (1905).

Gardoki, Valerio. Batzokiaren zein sindikatuaren (1915) lehendakaria Soraluzen.

Garmendia, Juan ‘’Zeleta’’. ‘’Euzkadi’’ aldizkariaren berriemailea, mitinetako hizlaria (1916-1923).

Larrañaga, Policarpo. ‘’Solidaridad de Obreros Vascos’’ sindikatoaren bultzatzailea.

Lete, Juan Jose. Artikulista, ipuingilea eta antzerki lanen egilea.

Hauteskundeak

Udal hauteskundeak

Udal hauteskundeak bi urtetan behin egiten ziren, udalbatzaren erdia berrituz.

Soraluzen, jeltzaleak 1909.ko abenduan aurkeztu ziren lehen aldiz, baina ez zuten zinegotzirik eskuratu.

Hurrengoan (1911/11/09) lehen zinegotza lortu zuten. Osteko bi hauteskundetan (1913/11/09 eta 1915/11/14) maila mantendu zuten.

1917/11/11ko hauteskundeetan ematzak hobetu zituzten, bi zinegotzi eskuratuz. Integristekin batera aurkeztu zuten, karlista-kontserbadore eta liberaleen aurka.

1920/02/08an beste bi zinegotzi irabazi zuten, eta Jose Sesma jeltzalea alkatea izendatu zuten.

Bi urte geroago ifrentzua etorri zen. Jose Sesma alkatearen kudeaketaren ondorioz, Soraluzeko Uri Batzarrak erabaki zuen 1922/02/05eko hauteskundeetan parterik ez hartzea eta, gainera, 1920.ean hautatutako bi zinegotziak erretiratzea.

Espainiako Kongresua

Lehengo urteetan Euzko Alderdi Jeltzalea, hainbat aldiz, ez zituen hauteskunde mota hauetan hautagairik aurkeztu. Alde batetik, esparru arrotza zelako (atzerria) eta, bestetik, hauteskunde haietan alderdi handien aldeko iruzur asko egiten zirelako.

Hala ere, 1918.ean aurkeztu zen (1918/02/24), eta Bergarako barrutian Eizagirre hautagaia diputatua atera zen. Soraluzen 251 boto lortu zituen. Jeltzaleen Gipuzkoan lortutako lehen diputatua izan zen.

Hurrengo urteko hauteskundeetan (1919/06/01) Eizagirre aurkeztu zen berriro Bergara barrutian. Nahiz eta Soraluzen argi eta garbi irabazi 213 botoekin (eta Gatzaga eta Zumarragan), barrutian Jose Maria Juaristi jaimista (karlista) irten zen.

Hauteskundean 1920.ean egin ziren atzera (1920/12/19). Bergarako barrutian jeltzaleek Zelaia aurkeztu zuten, baina ez zen atera. Soraluzen 217 boto eskuratu zituen.

Hurrengo hauteskundeak 1923.ean egin ziren, Miguel Primo de Riverak estatu kolpea eman eta bi asteetara (1923/04/29). Jeltzaleek ezin izan zuten aurkeztu.

Harremanak

Según el diario Euzkadi, el Círculo Liberal de Placencia reunía diferentes grupos cuyo nexo de unión era el anticlericalismo «Soraluzeko Círculo Liberalean denetik sartzen da, erligio kalte egitekua bada, liberalak (gutxi), sosialista, errepublikano eta anarkistak». Euzkadi (1914/05/12).

El primer nacionalista conocido de Placencia, Timoteo Aranguren, tuvo que abandonar su villa natal, no por plantear la independencia o el separatismo, sino porque había publicado un artículo en contra del baile agarrado y los hábitos impuros que se estaban introduciendo en la localidad, lo que provocó su apaleamiento por un grupo de liberales que se sintieron aludidos en el escrito.

Por lo que se desprende de diferentes referencias realizadas en la década de 1910, durante estos primeros años los seguidores de Arana de algunas localidades sufrieron una intensa presión en su contra, con amenazas de expulsión de fábricas y talleres, escupitajos, etcétera, lo que les condujo a ocultar su condición de nacionalistas o a leer de forma furtiva la prensa patriótica:

En Placencia «aqui también es perseguido con saña, por blancos y negros, vascos y extranjeros, la idea nacionalista; todos han declarado guerra sin cuartel al PNV, al batzoki y a los bazkides.» Gipuzkoarra 153, 11-6-1910.

Los enfrentamientos alcanzaron particular intensidad cuando se trataba de nacionalistas y los ahora tradicionalistas. Pese al movimiento autonomis- ta, durante los meses del verano de 1918, la prensa guipuzcoana o poblacio- nes como Zaldivia, Placencia o Deva conocieron diversas tensiones entre unos y otros. Placencia, Euzk., 17-8-1918

1923.etik aurrerakoak

1923.eko irailak 13an Miguel Primo de Rivera jeneralak estatu kolpea jo zuen Espainian. Ondorioz, Comuniónekoek egoera onartu zuten, politika egiteari laga zioten eta euskara zein euskal kultura landu zituzten. Aberrianoak, berriz, jazarria izan ziren diktadura iraun bitartean.

1930.eko urtarrilan Primo de Riverak amore eman zuen, eta Parisa erbesteratu zen. Urte hartan politika gori gorian egon zen, tartean errepublikarrek Donostiako ituna sinatu zuten, hurrengo urtean errepublika ekarriko zuena.

Abertzaleek, bere aldetik, apirilean Biltzarra egin zuten Bergaran, eta bi adarrak batu ziren: Comuniónekoek jendea zuten, eta aberrianoek indarra. Hala ere, denak ez ziren konforme geratu, eta azaroan zatiketa berri bat suertatu zen, Acción Nacionalista Vasca sortuz: akonfesionalak eta halako liberal kutsu batekin.

Erreferentziak

El Partido Nacionalista Vasco en Guipúzcoa (1893-1923): orígenes, organización y actuación política. Mikel Aizpurua Murua (Euskal Herriko Unibertsitatea 2021). Las organizaciones juveniles del nacionalismo vasco. Política, cultura y ocio (1893-1923). Nicolás Ruiz Descamps (Euskal Herriko Unibertsitatea 2011).