Rafael Hernández Francés (eu)
Bizitza militarra
Rafael Hernández Francés Palma de Mallorcan jaio zen, 1885eko urtarrilak 10ean. Gurasoak Luis Hernández Barbero (Artilleria komandantea) eta Mª Concepción Francés Roselló izan zituen.
Hamazazpi urtekin bolondres sartu zen Segoviako Setio-artilleria Errejimentuan[1], 1902ko urriak 1ean, eta hurrengo urtean Segoviako Artikleria Akademian sartu zen, 1903eko irailak 1ean. 1910eko apirilean ikasketa bidaia egin zuen, honako lantegi hauek bisitatuz: Oviedo, Trubia, Toledo, Granada eta Ceuta.
1910eko uztailean teniente egiten dute eta Akademia uzten du, eta abuztuan Melillara bidaltzen dute. Hainbat borrokatan parre hartzen du, eta 1911ko abuztuak 20an María del Carmen Gallardo y Gallegos-ekin ezkontzen da.
Urtebete geroago Segoviara itzultzen da. Aurretik Setio-artilleria Errejimentura, eta 1914komirailean Akademian sartzen da, ordezko irakasle modauan: Arte eta Historia, Ekitazioa, Marrazketa, Geografia, Mekanika, Kalkulua...
Berak eskatuta, 1919ko azaroak 13an soldata gabeko supernumerario egoerara aldatzen dute.
Soraluzen lanean
Aurki Compañía Anónima de Placencia de las Armas enpresan hasi zen lanean, eta 1920ko ekainak 8an Soraluzeko lantegian ari zen[2].
Eta urte hartan bertako zuzendariorde izendatu zuten[3].
1928 urtean, orduko zuzendaria Eusebio de Calonje y Motta hil zenean, Rafael Hernández Francés izendatu zuten zuzendari.
Armadako loturak mantendu zituen, eta 1934 urtean Artilleria komandante jubilatua zen.
Gerra sortu zenean, Soraluzeko fabrikan 8 kainoi antiaereo bikoitzak 40/40 montatzen ari ziren, Vickers lizentziarekin. Kainoiak Iruneko fronterako eraman zituzten, osorik zeudelakoan. Baina automatikoki tiro egiteko egokitzapena falta zitzaien, eta zuzendaritzatik ez zuten ezer esan.
Irunera eraman zituzten kainoi horiek tiro-akatsak izan zituzten eta, horregatik, kainoi-fabrikako hainbat bururen destituzioa agindu zuten, zuzendaria zen Rafael Hernández komandantearekin hasita. Hiltzeko mehatxuak ere izan ziren, baina Venancio Iñurrieta zinegoitzak[2] egoera bideratzea lortu zuen, eta azkenean bere etxean atxilotuta geratzera behartu zuten.
Rafael Hernández-en ordez, Defentsarako Batzordeak proposatuta, zuzendariordea zen José Sirvent militarra izendatu zuten zuzendari.
Nazionalek Soraluze hartu eta gero, zuzendari postura itzuli zen, eta hala jarraitu zen 1954 urtean erretiratu zen artean, 69 urte zituela. Bilbon hil zen, 1964ko urtarrilak 20an[4]
Familia loturak
Anaia batek, Luis, SECNerako [5] lan egin zuen Madrilen, agente komertzial gisa, Naval-SOMUA ibilgailu industrialak saltzen.
Beste lehengusina, Pilar de Francés y Moya, Alejandro de Calonje y Mottarekin ezkondu zen, SAPAren jerentea.