Deba ibaiaren bide-ermandadea (eu)

Erregebide berria: zubia Elgoibarren

Aurrekariak

1772 urtean Soraluze, Bergara, Elgoibar eta Eibarrek bide berria zabaltzeko baimena lortu zuten. Bide honek Bergarako San Antoniotik Maltzagaraino joango zen, han bi adarreran zabaltzeko: Elgoibartik Altzolako porturaino bat, eta Eibartik Olarreagaraino bestea (probintziaren mugaraino).

Proiektua Francisco de Ibero maisuak egin zuen, 1.180.826 errealeko aurrekontuarekin. Herri bakoitzak bere zatia ordainduko zuen, hortarako beharrezko maileguak (zentsuak) hartuz. Lanak ordaintzeko zerga berriak eskatu ziren (8 marabedi ardo azunbreko, eta beste horrenbeste aguardiente eta mistelarekin).

Zerga ezartzeko baimena lortuta (1775ko uztailak 26) lanei ekin zien. Hamabi urtetan bukatu ziren, baina benetako kostua aurrikusitakoaren bikoitza baimo gehiago izan zen.

1787 urtean Deba eta Mutriku ere batu ziren, bide berria luzatuz.

Azkenerako, Bergarako San Antoniotik Debaraino 5 legua eta 818 oin ziren, Maltzafatik Olaerreagaraino 17.221 oin, eta Sasiolatik Mutrikuraino legua bat eta 2.510 oin.

Erregebide berria: Debako sarrera

Deba ibaiaren bide-ermandarearen sorrera

Herri bakoitzak bere zatia eraiki bazuen, bideen zaintza eta konponketa modu berean egin behar zen. Baina urte latzak etorri ziren: Konbentzioaren gerrak (1793-1794) aurretik eta Espainiako independentzia gerrak (1808-1814) ostean eskualdeko ekonomia hondatu zuten; gainera, armagile askok eta askok alde egin zuten, Asturias aldera gehienak.

Ondorioz, zaintzeko eta konpontzeko diru faltaz, bideen egoera gero eta txarragoa zen, apurtuta zeuden. Eta gerra ostean Soraluzeko Erret Arma Lantegien zuzendariak konponbidea eskatu zion (Gipuzkoako) Probintziari.

Gauzak horrela, 1817 urtean irtenbide bakarra ikusi zuten sei herriek, bidearen jabeek: Deba ibaiaren bide-ermandadea sortu, bide berriak zaintzeko helburu bakarrarekin. Diru kutxa bakarra izango zuten, eta zuzendaritza bakarra ere. Honetaz gain, bi urte geroago Malzagan bidesaria kobratzeko gunea jartzeko baimena eskatu eta lortu zuten (1819).

Bidesari honekin mantentze-lanak arintzeko asmoa zuten, baina urteek aurrera egin ahala nahikoa ez zirela ikusi zen, eta herriek beretik emateko premia zuten zaintza lanak burutzeko. Eta, honetaz gain, ez da ahaztu behar herri bakoitzak aurreko mendean hartutako maileguen korrituak ere ordaindu behar zituela.

Bidea probintziari

Horregatik Zestoako Batzar Nagusietan (1840) hitzarmena sinatu zuten Aldundiarekin, bidea probintziari pasatzeko.

Ordutik aurrera zaintza eta konponketa lanak Aldundiaren ardura izango ziren, eta Maltzagan kobratutako bidesariak ere. Dena dela, Aldundiak ezin zuen bide honen kontuak besteenekin bildu: kutxa berezia izango zuen bide honetarako, eta urtero Elgoibarren bilkura egingo zuten, interesatuekin urteko gora beherak aztertzeko. Erregebide berria egiteko hartu ziren maileguak eta korrituak, berriz, Aldundiak ez zituen hartu: herri bakoitzak bereei aurre ekin behar izango zien.

Bost urte geroago (1845), eta Deba ibaiaren bide-ermandadeak eskatuta, Gipuzkoako Batzar Nagusiek bertan behera laga zuten hitzarmena.

Azkenik, 1850 urtean ezarritako "iguala general de caminos"-en eraginez, erregebidea probintziari pasa zitzaion behin-betiko. Honen ordez, Deba ibaiaren bide-ermandadeak 2.000 errealerako 800 akzio hartu zituen, %5eko korritua ematen zutenak.