Historia. Burdin Aroa (eu)

Bi alditan, Neolito eta Brontze aroan, Soraluze inguruan bizi zirenek Muskiritsun megalitoak eraiki zituzten, hilobiak gehienak.

Utzitako aztarnei esker, badauzkagu haien bizimoduari buruzko ideia batzuk. Horretaz gain, garai haietaz ezer gutxi dakigu: zeintzuk ziren, nun bizi ziren, zertaz… oraindik lainopean dauden datuak dira.

Neolito aroa

Neolitoa Harri Aroaren azken aroa da. K.a. (Kristo aurreko) 10.000 eta 12.000 urte inguruan sortu zen, eta 6.000 urte geroago Europan sartu zen, hegoaldetik. Euskal Herrira, berriz, K.a. 4.500. urtean heldu zen, gutxi gora behera, eta beste 2.000 urte iraun zuen.

Aro honetan harrizko lanabesak leuntzen hasi ziren, eta hortik izena: neo lithos (harri berria). Mota honetako bi aizkora eder agertu ziren Agarreburun eta Keixetako Egiya (hegoaldea) trikuharrietan.

Neolitoan hasi ziren gizakiak nekazaritza eta abelzaintza garatzen, ehiza era bilketa alde batera utziz. Ondorioz, toki finkoetan ezarri ziren, lehen herrixkak sortuz. Taldeak ere handiagoak ziren, lan banaketa famikiatik haratago zabalduz, eta giza-egiturak eta hierarkiak sortuz.

Dagoen a eta topatutakoa

Aro horren momentu batean Muskiritsun hainbat trikuharri eta tumulu eraiki zituzten. Urrenez hurren: Gizaburua, Iruiya, Atxolin, Atxolin Txiki, Aizkoin, Pagobedeinkatu, Naasiko Goena, Kutzebakaar, Aizpuruko Zabala, Irukurutzeta, Keixeta, Keixetako Egiya (iparraldea), Keixetako Egiya (hegoaldea), Maurketa, Agerreburu eta Egizabalko Muñoa. Eta honetaz gain Arribiribiletako zutarria jaso ere.

Agertu diren lanabesen artean armak agertu dira: aizkorak, gezi-puntak, arkulari-besokoak…. Beste lanabes batzuk, zeramika asko (eskuz egindakoa), eskuzko errotak, suharriak, gatzarriak… horietako batzuk 100 kilometro baino urrutiagotik ekarriak. Apaingarrietan, berriz, zilarrezko eraztunak eta lepoko aleak.

Dakiguna

Aurkitutako aztarneei esker, heriotzaren aurreko jarduerak eta sinismenak susma ditzakegu: talde-hilobiak erabiltzen zituzten, hildakoak lanabes eta apaingarriekin ehortzen zituztela…

Elementu hauek bizimoduari moduzko posta batzuk ematen dizkigute. Aurkitutako armek erakusten dute ehiza oraindik garrantzitsua zela, eta eskuzko errotak, berriz, nekazariak ere bazirela. Kanpotik ekarritako suharriek, hatzarriek, apaingarriek… merkataritzan aritzen zirela (edo, gutxienez, merkatarien bisitak jasotzen zituzten).

Galderak

Baina honetaz gain, denak dira galderak.

Talde bakarra zen, ala gehiago? Zenbat lagunek osatzen zuten taldea? Ematen duenez, megalitoak jasotzeko eta, batez ere, osatzen dituzten harriak garraiatzeko ez ziren gutxi izango.

Zertaz bizi ziren? Ehiztariak ziren oraindik, edo Neolitoan agertutako artzaintza eta nekazaritza ezagutzen al zituzten?

Non bizi ziren? Hilobi/ megalitoen gertu, ala urruti? Nomadak ziren, ala toki egonkor batean ezarri ziren? Goialdean ala bailaran? Soraluze, Elgoibar, Bergara edota Azkoitiaren inguruan?. Muskiritsu toki egokiak industu dituzte herrixka baten bila, baina oraindik ez dute ezer topatu.

Kalkolito aroa

Neolitikoaren osteko tarteari Kalkolitoa esaten zaio (Kobre aroa). Kalkolitoak K.a. 2.500-tik 1.800 arte iraun zuen. Orduan has ziren metalak erabiltzen.

Ziurtatua dago Kalkolitoaz gero Euskal Heerian (eta Soraluzen) txerri, behi eta artaldeak bazirela eta, nekazaritza baino, abeltzaintza izan zela historiaurre hurbileneko kultur konstante bat.

Brontze Aroa

Jarraian Brontze aroa etorri zen, K.a. 1.800 eta 1.000 urte artean gutxi gora behera.

Topatutakoa

Brontze aroan ere Muskiritsun hainbat zista jaso zituzten: Gortazar, Otsoaldasoro I, Otsoaldasoro II, Otsoaldasoro III, Sabua, Atxolin Txiki II eta Frantsesbaso. Eta Neolitoko megalito batzuk ere berrerabili zituzten, Gizaburua esateko.

Topatutako aztarnen arabera, banakako hilobiak ziren, talde hilobiak izan beharrean. Neolitoan moduan, hildakoak tresnekin eta apaingarriekin lurperatzen zituzten.

Inoiz gorpuak erre eta zeramika ontzietan bildu zituzten errautsak (Gizaburua). Gerora toki askotara zabaldutako ohitura hau oso goiz hasi zen Muskiritsun (K.a. 2.000-1.800 urte inguruan).

Aizpuruko Zabalaren ondoan garai honetako txabola baten aztarnak agertu dira, behin behineko bizitokia, mendiko lanak (abelzaintza edota basozaintza) egiten zituzten bitartean. Honek adierazten du ez zirela gertu bizi, bailaran baizik.

Galderak

Brontze aro honendako aurreko galdera berberak sortzen zaizkigu, eta bat gehiago. Neolitoko eraikitzaileak eta Brontze arokoak nolabait lotuta zeuden, ala bi talde desberdin ziren?

Burdin aroa

Kastroak

Aro honetako hainbat aztarnategiak aurkitu dituzte Euskal Herrian, batzuk nahikoa gertu: Munoaundi (Azkoitia-Azpeitia), Muru (Elgoibar) edo Murugain (Aretxabaleta).

Baina ez da, oraindik behintzat, ezer agertu Muskiritsu mendilerroan edo Soraluzeko udalerrian.

Ibi ondoko herrixka

Dena dela, honek ez du esan nahi Soraluzeko lurraldean biztanlerik ez zegoenik. Alde batetik, artzain familia batzuk ibiliko ziren mendietan, eta beste familia batzuk gero Soraluze ("soro luzea") sortuko zen esparruan, nekazaritzan ari.

Eta "soro luze" honen alboan Ibaizabal ibia zegoen, Deba ibaia zeharkatzeko tokirik aproposena. Oso gune estrategikoa zen, bi bide garrantzitsu elkartzen zirela bertan eta: Arabako lautadatik itsasertzera zihoana eta Bizkaitik Akitaniarakoa.

Kantauri-Pirineo mendilerro osoan mendate baxuena Arlaban da (498 m), eta handik pasatzen zen bide errezena, nahiz eta inguruko mendateak ere aspalditik erabiliak izan. Bide hau Deba ibaiaren paraleloan zetorren, ezker aldetik batzutan era eskumatik besteetan. Bergaratik aurrera eskumatik zetorren, eta Osintxu parean ezker aldera pasatzen zen. Soraluzeko Ibaizabal ibian berriro zeharkatzen zuen Deba ibaia, gero Ezozia eta San Roketik Elgoibar aldera jotzeko, eta handik itsasertzera. Beste bidea Bizkaia eta Gipuzkoa lotzen zituen, Eibar aldetik Iruretik zetorrena, eta Irukurutzetatik Azkoitia aldera pasatzen zena. Bi bideek bat egiten zuten Deba ibaiko ibian, Ibaizabal izenekoan. XVIII. mende bukaeran Maltzagako bidea zabaldu zen arte inguruko bidegurutze garrantzitsuenetakoa izan da. Ibiaren ondoan, "soro luze"aren alboan, bidaiari eta garraiolariei zerbitzuak emateko gunea sortzea ez litzateke arraroa.

Karistiarrak eta barduliarrak erromatarre garaian

Erromatarren garaia: Karistiarrak eta barduliarrak

Eta K.a. lehen mende bukaeran, Kantauriko gerrak prestarzeko, erromatarrak agertun ziren inguruan, Kortazarreko Haitzan castra aestiva bat ezarriz.

Erromatar geografoen arabera (Estrabon, Plinio Zaharra, Ponponio Mela, Klaudio Ptolomeo...) Soraluze inguruan bi herri edo tribu bizi ziren: karistiarrak (mendebaldean) eta barduliarrak (ekialdean).

Batzuren arabera Debarroan karistiarrek bizi ziren eta, beraz, Soraluze ingurukoak ere karistiarrak izango ziren. Besteon arabera, aldiz, bi herri hauek Deba ibaia zuten muga.