Torlojugintza. Aroak (eu)

Aroak

Katalogoko torlojugintza, hasieran. Dena saltzen zen. 1973eko krisia. Ostean, autogintzarako torlojugintza. Eskaera handiak, diseinukoak, espezifikazio teknikoak ingeleraz, frantsesez ala alemanez. 2000 urte inguruan. Estanpazioa beste pieza mota. Estanpazio hotzean, besterik ez.

Hasierako urteak

Torlojuak eta azkoinak aspalditik ezagutzen ziren, baina XIX mende arte ez zegoen estandarizaziorik. Hau da, binaka egiten ziren: torloju bakoitzeko bere azkoina, beste edozein torlojuetan sartzen ez zena.

Metrika-estandarizazioa Estatu Batuetan hasi zen, eta ia mende osoa iraun zuen: oraindik 1947 urtean ISOk ari metrikoa edo rosca métrica onartu zuen, gaur egun munduan zabalduena.

Gida komertziala 1895 (Ramiro Larrañagak jasotzen du) Armagileak 31

XIX mende bukaeran oraindik ez zen torlojutik egioten Soraluzen. 1895ko gida komertzial eta industrial batean 30tik gora armagile agertzen dira, baina ez da torlojugintzarik aipatzen<ref>Soraluze-Placencia de las Armas.

Urrezko aroa

1.970 hamarkadako krisiak (petroleoaren krisiak) oso gogor jo zituen industri arlo guztiak, torlojugintza barne.

Ordurarte, enpresek katalogoko torloju eta azkoinak egiten zituzten, baina orduko krisiak lehen, eta ekialde urrutiko herrien konkurrentziak gero kili-kolo laga zituzten, eta gehienak itxi behar izan zuten.

Autogintza

Baina bakar batzuk beste bide bat norratu zuten, autogintzarena. Aurreko jarduerakin alderatuta, lau desberdintasun nabarmen zituen:

• Produktua. Katalogo zabaleko produktua izan beharrean, bezeroak (autogileak) diseinatutako torloju era azkoinak ziren.
• Saltzeko prozesua. Bezeroek produktua diseinatzen zuten, eta saltzaileek (ekoizleek) produkzio prozesua asmatu behar zuten saltzeko prozesuak. Erantzun-epea (diseinua, muestrak...) oso garrantzitsua bihurtu zen.
• Kontratuak. Urte askotakoak ziren, kopuru handikoak.
• Kalitatea. Oso oso altua, eta berme/azterketa oso prozesu zorrotzak.