«Placencia espoleta (eu)»: berrikuspenen arteko aldeak

    Sorapediatik
    (Orria sortu da. Edukia: Debe su nombre a haber sido construida en la localidad guipuzcoana de Placencia de la Armas. Consta de cabeza (1) y cuerpo (2), ambos de latón, con rosca...)
     
     
    (3 erabiltzailek tartean egindako 8 berrikusketa ez dira erakusten)
    1. lerroa: 1. lerroa:
    Debe su nombre a haber sido construida en la localidad guipuzcoana de Placencia de la Armas.  
    {{Soraluze-Placencia (eu)
    | izena    = Placencia espoleta
     
    | irudia  = Placencia_espoleta._Osorik_01.jpg
    | mota    = Arma (produktua)
    | kokapena = Placencia (SAPA)
    }}
     
    Consta de cabeza (1) y cuerpo (2), ambos de latón, con rosca para atornillarse una parte a otra, asegurándose la inmovilización por un prisionero. En la cabeza se encierran los elementos de percusión y seguro de ánima, constituido el primero por un percutor de acero (3), que termina en un sombrerete de choque (4), teniendo labrado un plano donde se apoya un pasador roscado a la cabeza, impidiéndole girar; en la parte inferior de la cabeza lleva el cebo, el cual va sujeto por un disco roscado que lleva una pequeña cámara llena de tetralita prensada. Un pasador de cobre (5), que atraviesa el percutor y la cabeza, impide que el percutor incida sobre el cebo.  
    ==Historia==
    ''Garrido 1924'' espoleta-cebo ordezkatzeko diseinatu zen, segururena; izan ere, espoleta hauek akats asko zituzten, batez ere kalibre handiko obusetan (155 mm) erabiltzerakoan.
     
    Espoleta hau Soraluzen sortu zen, eta hortik datorkio izena. R. Bolumburuk diseinatu zuen, Soraluzeko Kañoi Fabrikaren lantegi maisua zela<ref>Apuntes - Artillería de ordenanza en el ejército y la Armada españoles 1728-1935. Jose L. Calvo, pag 164.</ref>.
     
    Izen "oficial" ''Espoleta de acción directa, modelo Placencia 1937'' zen.
     
    Arauzko granada apurtzaileetan erabiltzen da; bada ''Placencia Reforzada'' izeneko modeloa, petardo kamara jatorrizkoa baino handiagoa duena; 75, 105 eta 155 mmtako jaurtigai apurtzaileetan erabiltzen da, barne alojamientuak biderkatzailearentzako nahikoa toki badu.
     
     
    ==Irudiak==
    ''(handitzeko, sakatu gainean)''
    <gallery>
      Fitxategi: Placencia_espoleta._Osorik_02.jpg | Osorik
      Fitxategi: Placencia_espoleta._Osorik_03.jpg | Osorik
      Fitxategi: Placencia_espoleta._Zatiak_01.jpg | Zatiak
      Fitxategi: Placencia_espoleta._Zatiak_02.jpg | Zatiak
      Fitxategi: Placencia_espoleta._Zatiak_03.jpg | Barrutik
    </gallery>
     
     
    [[Fitxategi: Placencia_espoleta._Eskema_01.jpg | 600px | thumb | Osagaiak]]
    ==Deskribapena==
    Latoizko burua (1) eta gorputza (2) ditu, elkarrekin hariz lotuta eta biak ala biak presio-torloju batek ibilgetuta. Buruak perkusio osagaiak eta anima-segurtagailua gordetzen ditu; altzairuzko perkutoreak (3) talka-txapela (4) dauka bukaeran, eta buruari hariz lotutako pasadorea finkatzen den planoa, ez bihurtzeko; buruko behekaldean pizgarria darama; pizgarri hau hariz emandako disko batek eusten du, tetralita zanpatuaz betetako kamara txikia duena. Perkutorea eta burua zeharkatzen duen kobrezko pasadoreak (5) ez dio uzten perkutoreari pizgarria jotzen.
     
    Anima-segurtagailua xingola parafinatu batek lotutako bi berun zatik osatzen dute<ref>Eskuliburuak beruna esaten du, baina topatutako zatiak aluminiozkoak dira.</ref>; xingola perkutorearen inguruan lotuta dago, eta kanpoko berun-zatiak zuloa dauka, bertan malguki segurtagailua (6) gordetzeko. Xafla fin batek berun zatiak inguratzen ditu; garraio-aseguru modukoa da, eta kendu behar da kainoia rekamaran sartzerakoan, espoleta erabili ahal izateko.
     
    Gorputzak (2) zentrifuga-segurtagailuaren (7) ahokalekua eta petardoaren (8) kamera ditu barruan; azken honek tetralita zanpatua gordetzen du, eta azpitik hariz emandako tapoi batek (9) ixten du, presio-torloju batek eusten duela.
     
     
    [[Fitxategi: Placencia_espoleta._Eskema_02.jpg | left | 400px | thumb | Osagaiak]]
    ==Erabilera==
    Disparo unean, behin garraio-asegurua kenduta, malguki segurtagailuak (6) inertziaz atzera egiten du eta buru ahokalekuan sartzen da, kanpoko berun zatia libre utziz. Jaurtigaiaren errotazioak sortzen duen indar zentrifugoaz azken hau askatzen da, lokarria berarekin dakarrela, eta buelta batzuren ostean beste zatia ere askatzen da, modu honetan kolpelkaria edo perkutorea kobrezko ziriak (5) lotuta geratzen dela.
     
    Aldi berean, espiral malguki batek zentrifuga-segurtagailua (latoizko pieza bat, tetralitaz betetako zuloa duena) bultzatzen du, alde trinkoaz petardo kamerarako pasabidea ixteko. Jaurtigaia biratzerakoan, seguru masak, indar zentrifugoaz, bere malgukiaren erresistentzia gainditzen du eta bere ardatzaren inguruan biratzen du, modu honetan tetralitaz betetako zuloa eta petardo komunikazioa parez pare jarriz.
     
    Jaurtigaia ezer kontra jotzerakoan, perkutoreak atzera egiten du, kobrezko pasadorea zulatzen; jotzerakoan pizgarria erretzen da eta sua petardo kamerara pasatzen da zentrifuga-segurtagailuaren bidez.
     
     
    ==Kontu egin!==
    Espoletaz ezer egin baino lehen egiaztatu behar da ea berun zatiak perkutorearen inguruan dauden. Bere tokian baleude, teoriaz arriskurik gabe manipulatu daiteke, perkutoreak ezin duelako pizgarria jo.
     
     
    ==Erreferentziak==
    [http://www.amonio.es/espoleta_placencia.htm www.amonio.es]


    El seguro de ánima lo constituyen dos masas de plomo unidas por una cinta parafinada que se enrolla alrededor del percutor, llevando la masa exterior un taladro donde se aloja el muelle fiador (6). Rodeando las masas de plomo hay una tira de hojalata que está cerrada por un resalte vuelto. Actúa de seguro de marcha y hay que quitarla en el momento de emplear la espoleta al introducir el cañón en la recamara.
    El cuerpo (2), lleva en su interior el alojamiento del seguro de centrifuga (7) y la cámara de petardo (8), que contiene en su interior tetralita prensada, estando cerrado por la parte inferior por el tapón roscado (9), sujeto por un prisionero.
    FUNCIONAMIENTO
    En el momento del disparo, habiendo quitado previamente el seguro de transporte, el muelle fiador (6), retrocede por efecto de la inercia y se introduce en su alojamiento de la cabeza, dejando libre la masa exterior; la cual, en virtud de la fuerza centrífuga originada por la rotación del proyectil, se desprende arrastrando la cinta de unión, y al cabo de varias vueltas se suelta la otra masa, con lo que el percutor queda sujeto por el pasador de cobre (5).
    Al mismo tiempo, el seguro de centrífuga, constituido por una pieza de latón que tiene una taladro relleno de tetralita, se ve obligado, por medio de un pequeño muelle en espiral, a obturar con su parte maciza la comunicación a la cámara de petardo. Al girar el proyectil, la masa del seguro, por fuerza centífuga, vence la resistencia de su muelle y gira alrededor de su eje, enfrentando entonces el taladro relleno de tetralita con la comunicación del petardo.
    Al chocar el proyectil con el obstáculo, el percutor retrocede, cizallando su pasador de cobre e, incidiendo sobre el cebo, produce su inflamación y comunica el fuego a la cámara de petardo a través del seguro de centrífuga.
    Esta espoleta se usa en las granadas rompedoras reglamentarias y existe un modelo denominado "Placencia Reforzada" que se diferencia  del original en que se ha modificado la cámara del petardo para aumentar su capacidad utilizándose en proyectiles rompedores cuyo alojamiento interior tenga capacidad para el multiplicador en material de 75, 105 y 155 mm.
    PRECAUCIONES
    Antes de realizar cualquier manipulación sobre ella es conveniente observar si están presentes las masas de plomo enrolladas alrededor del percutor. Si se encuentran en su alojamiento, en teoría, no es peligrosa su manipulación ya que es imposible que el percutor incida sobre el cebo.
    Txipirón nos ha mandado una fotografía de la espoleta de percusión modelo Placencia. Para verla con detalle, pulsa sobre ella.
    [[Kategoria: Soraluze-Placencia izenekoak]]
    [[Kategoria: Soraluze-Placencia izenekoak]]
    [[Kategoria: SAPA]]
    [[Kategoria: Armak]]

    Hauxe da oraingo bertsioa, 21:37, 15 maiatza 2018 data duena

    Placencia espoleta
    Placencia espoleta. Osorik 01.jpg
    Mota Arma (produktua)
    Kokapena Placencia (SAPA)


    Historia

    Garrido 1924 espoleta-cebo ordezkatzeko diseinatu zen, segururena; izan ere, espoleta hauek akats asko zituzten, batez ere kalibre handiko obusetan (155 mm) erabiltzerakoan.

    Espoleta hau Soraluzen sortu zen, eta hortik datorkio izena. R. Bolumburuk diseinatu zuen, Soraluzeko Kañoi Fabrikaren lantegi maisua zela[1].

    Izen "oficial" Espoleta de acción directa, modelo Placencia 1937 zen.

    Arauzko granada apurtzaileetan erabiltzen da; bada Placencia Reforzada izeneko modeloa, petardo kamara jatorrizkoa baino handiagoa duena; 75, 105 eta 155 mmtako jaurtigai apurtzaileetan erabiltzen da, barne alojamientuak biderkatzailearentzako nahikoa toki badu.


    Irudiak

    (handitzeko, sakatu gainean)


    Osagaiak

    Deskribapena

    Latoizko burua (1) eta gorputza (2) ditu, elkarrekin hariz lotuta eta biak ala biak presio-torloju batek ibilgetuta. Buruak perkusio osagaiak eta anima-segurtagailua gordetzen ditu; altzairuzko perkutoreak (3) talka-txapela (4) dauka bukaeran, eta buruari hariz lotutako pasadorea finkatzen den planoa, ez bihurtzeko; buruko behekaldean pizgarria darama; pizgarri hau hariz emandako disko batek eusten du, tetralita zanpatuaz betetako kamara txikia duena. Perkutorea eta burua zeharkatzen duen kobrezko pasadoreak (5) ez dio uzten perkutoreari pizgarria jotzen.

    Anima-segurtagailua xingola parafinatu batek lotutako bi berun zatik osatzen dute[2]; xingola perkutorearen inguruan lotuta dago, eta kanpoko berun-zatiak zuloa dauka, bertan malguki segurtagailua (6) gordetzeko. Xafla fin batek berun zatiak inguratzen ditu; garraio-aseguru modukoa da, eta kendu behar da kainoia rekamaran sartzerakoan, espoleta erabili ahal izateko.

    Gorputzak (2) zentrifuga-segurtagailuaren (7) ahokalekua eta petardoaren (8) kamera ditu barruan; azken honek tetralita zanpatua gordetzen du, eta azpitik hariz emandako tapoi batek (9) ixten du, presio-torloju batek eusten duela.


    Osagaiak

    Erabilera

    Disparo unean, behin garraio-asegurua kenduta, malguki segurtagailuak (6) inertziaz atzera egiten du eta buru ahokalekuan sartzen da, kanpoko berun zatia libre utziz. Jaurtigaiaren errotazioak sortzen duen indar zentrifugoaz azken hau askatzen da, lokarria berarekin dakarrela, eta buelta batzuren ostean beste zatia ere askatzen da, modu honetan kolpelkaria edo perkutorea kobrezko ziriak (5) lotuta geratzen dela.

    Aldi berean, espiral malguki batek zentrifuga-segurtagailua (latoizko pieza bat, tetralitaz betetako zuloa duena) bultzatzen du, alde trinkoaz petardo kamerarako pasabidea ixteko. Jaurtigaia biratzerakoan, seguru masak, indar zentrifugoaz, bere malgukiaren erresistentzia gainditzen du eta bere ardatzaren inguruan biratzen du, modu honetan tetralitaz betetako zuloa eta petardo komunikazioa parez pare jarriz.

    Jaurtigaia ezer kontra jotzerakoan, perkutoreak atzera egiten du, kobrezko pasadorea zulatzen; jotzerakoan pizgarria erretzen da eta sua petardo kamerara pasatzen da zentrifuga-segurtagailuaren bidez.


    Kontu egin!

    Espoletaz ezer egin baino lehen egiaztatu behar da ea berun zatiak perkutorearen inguruan dauden. Bere tokian baleude, teoriaz arriskurik gabe manipulatu daiteke, perkutoreak ezin duelako pizgarria jo.


    Erreferentziak

    www.amonio.es

    1. Apuntes - Artillería de ordenanza en el ejército y la Armada españoles 1728-1935. Jose L. Calvo, pag 164.
    2. Eskuliburuak beruna esaten du, baina topatutako zatiak aluminiozkoak dira.