«ENASA-Pegaso Z-501 trolebusa (eu)»: berrikuspenen arteko aldeak

    Sorapediatik
    t (Jcao wikilariak «ENASA-Pegaso Z-501 Trolebusa (eu)» orria «ENASA-Pegaso Z-501 trolebusa (eu)» izenera aldatu du)
     
    (Erabiltzaile berak tartean egindako 9 ekarpen ez dira erakusten)
    1. lerroa: 1. lerroa:
    [[Fitxategi: SAPA._ENASA-Pegaso_trolebusa_(Pegaso_1951).jpg | thumb | right | 600px | ENASA-Pegaso trolebusa (Pegaso katalogoa 1951)]]
    [[Fitxategi: SAPA._ENASA-Pegaso_trolebusa_(Pegaso_1951).jpg | thumb | right | 600px | ENASA-Pegaso trolebusa (Pegaso katalogoa 1951)]]


    ==ENASA-Pegaso trolebusa==
    ==SAPAren dibersifikazioa==
      Z-501 trolebusaren zenbat atal elektrikoak egiten ziren SAPAn:
    40. hamarkada bukaeran argi zegoen armadaren eskaerak gero eta bakanagoak zirela, eta [[Sociedad Anónima Placencia de las Armas (eu)|SAPAk]] dibertsifikazio bideari ekin zion.


    Arazo honi aurre egiteko, beste produktu lerroak zabaldu zituzten, horretarako beste enpresekin zituen harreman bereziak baliatzen: Sociedad Española de Construcciones Navales S.A., Experiencias Industriales S.A. (EISA), Construcciones Aeronáuticas S.A. (CASA) eta Constructora Nacional de Maquinaria Eléctrica S.A. (CENEMESA).


    Dibersifikazioa[aldatu]
    Honen adibidea da Z-501 trolebusa. ENASA-Pegaso enpresaren gidaritzapean, enpresa hauek hartu zuten parte: Madrilgo Electrificaciones Nacionales (E.N.S.L.), Córdobako CENEMESA, Soraluzeko S.A de Placencia de las Armas, Aranjuezeko Experiencias Industriales, S.A. eta Bartzelonako Material y Construcciones S.A.


    Dena dela, urte haietan Espainiako armadaren eskaerak jaisten hasi ziren, desagertu arte: esateko, 1959 urtean ez zen inolako kontraturik sinatu.  
    Trolebus hauetan 80 bidaiarientzako tokia zegoen (horieratik 23 jarrita), bi langilez gain. Gehienezko abiada orduko 60-65 kilometrokoa zen, era 1.960 hamarkadakomazken urteak arte martxan egon ziren.


    Arazo honi aurre egiteko, beste produktu lerroak zabaldu zituzten, horretarako beste enpresekin zituen harreman bereziak baliatzen: Sociedad Española de Construcciones Navales S.A., Experiencias Industriales S.A. (EISA), Construcciones Aeronáuticas S.A. (CASA) eta Constructora Nacional de Maquinaria Eléctrica S.A. (CENEMESA).


    Halaxe, eta Cenemesa enpresaren bidez, Westinghouse Electric International Co. enpresaren hainbat patente elektriko eskuratu zituzten, ekoizpena 1.951 urtean hasi zutela.  
    ==ENASA-Pegaso trolebusa==
    Garai haietan erregaiak lortzeko arazo handiak zirela eta, Pegaso II oinarritzat hartuta, motore elektrikodun bertsio batzuk aztertu ziren. Kamioi elektrikoen prototipoak egin baziren ere, trolebusaren Z-501 diseinuak arrakasta handia lortu zuen: Espainiako hainbat hirietan erabili izan ziren, era asko saldu ziren.


    Eta 1.960 urtetik aurrera beste batzuk etorri ziren: engranajeko hortzak lantzeko lanabesak (Fellow sistema), pneumatika osagaiak (balbula, akoplamendu, brida), ehungailuak (Belgikako Snoeck lizentziarekin)...  
    Trolebus hauek Pegaso IIaren diesel modeloen talde mekanikoak erabiltzen zituzten, ibileran seguritatea eta erosotasuna bermatzeko. Ekipamendu elektrikoa, E.N.S.L.rena, 125 CV potentziko motorra zuen, aginte automatikodun kontaktoreen gobernatuta, freno reostatikoa erabiliz aldiberean.


    Azken produktuaren arrakastak bultzatuta, 1.982 urtean I+G unitatea bat sortu zuen, propio ehungailuentzat. Eta 2.001 urtetik uarrera SAPA Textil S.L. sortu zuten.  
    Ekipamenduak hiru atal nagusi zituen:
    * Kontaktore-panelak, zirkuitoaren konbinazio desberdinak eratzeko.
    * Haize konprimituak eragindako leva-kontrola, korronte mugatzaile batek abiadak edota frenu indarrak eratzen zituela, azelerazio edo desazelerazio berdina mantenduz.
    * Hiru kontrol martxa, frenua eta inbertsiorako, gidariaren menpe eta 24 voltiotako sareari lotuak.


    Modu honetan, erregulazio sistemak 15 abiada maila zituen eta 13 frenu maila.




    liburaun hauxe esaten da:“1952 El camión eléctrico y los trolebuses. Sobre la base del Pegaso II se estudiaron versiones con motores eléctricos, resultado de los continuos problemas de abastecimiento de combustible. Pero mientras que el camión eléctrico no salió del estado de prototipo, los trolebuses (Z-501) alcanzaban una vida comercial amplia. Fabricados en colaboración con las empresas Electrificaciones Nacionales, S.L. de Madrid (E.N.S.L.); CENEMESA de Córdoba; S.A de Placencia de las Armas; Experiencias Industriales, S.A. de Aranjuez y Material y Construcciones S.A. de Barcelona, estos trolebuses entraron en servicio en varias ciudades españolas. Los trolebuses se basaban en el autobastidor del Pegaso II con los grupos mecánicos de los modelos Diesel, garantizando la mayor seguridad de marcha y confort. El equipo eléctrico de la casa E.N.S.L. estaba constituido por un motor de tracción de 125 CV de potencia, regulada por contactores de mando automático, empleándose al mismo tiempo el freno reostático. El equipo se componía de un panel de contactores que establecía las distintas combinaciones de circuito, un control de levas accionado por aire comprimido y controlado por el limitador de corriente que realizaba el automatismo de establecer las distintas velocidades o intensidades de frenado según una aceleración o retardación constante, y tres controles de marcha, frenado e inversión, accionados por el conductor y conectados a la red de bajo voltaje de 24 voltios. El sistema de regulación permitía obtener 15 escalones de velocidad y 13 de frenado.
    ==SAPAren ekarpena==
     
    SAPAK Z-501 trolebusaren zenbait atal elektrikoak egiten zituen.
                    Estos trolebuses ofrecían espacio para 80 pasajeros más dos empleados, de los cuales 23 podían ir sentados. Se mantuvieron en servico hasta final de los años sesenta. Su velocidad tope era de 60-65 km/h."
     
     
    ==SAPAren zatia==
     
     
     
    ==Kamioien ekoizpena eta kontratuaren bukaera==




    ==Erreferentziak==
    ==Erreferentziak==
    * Hispano-Suiza/Pegaso. Un siglo de camiones y autobuses. Manuel Lage  
    * Hispano-Suiza/Pegaso. Un siglo de camiones y autobuses. Manuel Lage (IVECO-Pegaso 1992)
    * [[Media: SAPA._ENASA-Pegaso_trolebusa_iragarkia_(ABC_1951).pdf | ABC ]] egunkarian iragarkia (1.951/06/26).
    * [[Media: SAPA._ENASA-Pegaso_trolebusa_iragarkia_(ABC_1951).pdf | ABC ]] egunkarian iragarkia (1.951/06/26).


     
    [[Kategoria: SAPA]]
    [[Kategoria: Ondarea]]
    [[Kategoria: Autogintza]]
    [[Kategoria: Armagintza]]

    Hauxe da oraingo bertsioa, 21:23, 15 maiatza 2018 data duena

    ENASA-Pegaso trolebusa (Pegaso katalogoa 1951)

    SAPAren dibersifikazioa

    40. hamarkada bukaeran argi zegoen armadaren eskaerak gero eta bakanagoak zirela, eta SAPAk dibertsifikazio bideari ekin zion.

    Arazo honi aurre egiteko, beste produktu lerroak zabaldu zituzten, horretarako beste enpresekin zituen harreman bereziak baliatzen: Sociedad Española de Construcciones Navales S.A., Experiencias Industriales S.A. (EISA), Construcciones Aeronáuticas S.A. (CASA) eta Constructora Nacional de Maquinaria Eléctrica S.A. (CENEMESA).

    Honen adibidea da Z-501 trolebusa. ENASA-Pegaso enpresaren gidaritzapean, enpresa hauek hartu zuten parte: Madrilgo Electrificaciones Nacionales (E.N.S.L.), Córdobako CENEMESA, Soraluzeko S.A de Placencia de las Armas, Aranjuezeko Experiencias Industriales, S.A. eta Bartzelonako Material y Construcciones S.A.

    Trolebus hauetan 80 bidaiarientzako tokia zegoen (horieratik 23 jarrita), bi langilez gain. Gehienezko abiada orduko 60-65 kilometrokoa zen, era 1.960 hamarkadakomazken urteak arte martxan egon ziren.


    ENASA-Pegaso trolebusa

    Garai haietan erregaiak lortzeko arazo handiak zirela eta, Pegaso II oinarritzat hartuta, motore elektrikodun bertsio batzuk aztertu ziren. Kamioi elektrikoen prototipoak egin baziren ere, trolebusaren Z-501 diseinuak arrakasta handia lortu zuen: Espainiako hainbat hirietan erabili izan ziren, era asko saldu ziren.

    Trolebus hauek Pegaso IIaren diesel modeloen talde mekanikoak erabiltzen zituzten, ibileran seguritatea eta erosotasuna bermatzeko. Ekipamendu elektrikoa, E.N.S.L.rena, 125 CV potentziko motorra zuen, aginte automatikodun kontaktoreen gobernatuta, freno reostatikoa erabiliz aldiberean.

    Ekipamenduak hiru atal nagusi zituen:

    • Kontaktore-panelak, zirkuitoaren konbinazio desberdinak eratzeko.
    • Haize konprimituak eragindako leva-kontrola, korronte mugatzaile batek abiadak edota frenu indarrak eratzen zituela, azelerazio edo desazelerazio berdina mantenduz.
    • Hiru kontrol martxa, frenua eta inbertsiorako, gidariaren menpe eta 24 voltiotako sareari lotuak.

    Modu honetan, erregulazio sistemak 15 abiada maila zituen eta 13 frenu maila.


    SAPAren ekarpena

    SAPAK Z-501 trolebusaren zenbait atal elektrikoak egiten zituen.


    Erreferentziak

    • Hispano-Suiza/Pegaso. Un siglo de camiones y autobuses. Manuel Lage (IVECO-Pegaso 1992)
    • ABC egunkarian iragarkia (1.951/06/26).
    "http://www.sorapedia.eus/index.php?title=ENASA-Pegaso_Z-501_trolebusa_(eu)&oldid=9682"(e)tik jasota